Lopen Zonder Blaren is eigenlijk ontstaan door de oppas van onze kinderen, Petra. Petra woont zelf op een boerderij in de buurt en heeft zelf een flink aantal schapen. Zij vertelde mij dat schapenboeren er zelfs voor moeten betalen om van hun wol af te komen omdat het gewoon niets meer waard is. Bespottelijk, voor die prachtige wol! Dus ik zat toen al een beetje te broeden op of ik daar iets aan kon doen.

Een paar maanden later, net voordat ik zou vertrekken om het laatste stuk van een oude pelgrimsroute naar Rome te lopen, drukte Petra me een zakje schapenwol in m'n handen, hier zegt ze is handig onderweg. En ik: huh wat dan hoezo dan. Ja tegen blaren zegt ze. 

Nou ok, dus ik die wol mee naar Rome, en omdat alle mensen in de groep last hadden van blaren was ik continue die plukjes aan het uitdelen aan iedereen. En toen zei iemand opeens, hee maar kun je die wol niet gaan verkopen. En toen dacht ik, wat een goed idee. En zo is het ontstaan.

Maar toen ik begon, wilde ik meteen ervoor zorgen dat de boeren ook fatsoenlijk betaald worden. Zodat het voor hen ook leuk blijft om voor mooie wol te zorgen.

En toen dacht ik, maar hoe kan ik nog meer zorgen dat het voor meer mensen leuk en interessant is. Zo ben ik bij de sociaal ontwikkelbedrijven gekomen. Daar werken mensen met afstand tot de arbeidsmarkt die ergens anders moeilijk aan de bak komen. Zij maken nu de zakjes zodat ik ook op die manier probeer om m’n steentje bij te dragen met Lopen Zonder Blaren.